تنهایی چه واژه ی آشناییه برای من!
هنوز به تنها بودن عادت نکردم!
این روز ها منم و کوچه های تنهایی!
که روز به روز دیوارهاش به هم نزدیک تر و کوچه تنگ تر میشه!
ومن در این بین بین دیوارهاش دارم له میشم!
تنهایی منو به یاد شب های غربتم که تنها بودم!
وهستم میندازه!
تنهایی از پیشم برو که من به تو عادت ندارم...
سلام. دیگه بی خیال مطالب معماری شدم فعلا . این آدرس وب شخصیمه.
سپیده
سلام
تنهایی بدترین درده که حتی با خنده هم رفع نمیشه